Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Dünyada rahatlık iyi bir şey olsaydı Allahü teâlânın habibi, sevgili Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” çok rahat olur, hiç sıkıntı çekmezdi. Hâlbuki Resulullah efendimiz, (En çok sıkıntıyı ben çektim) buyuruyor. Cebrail aleyhisselam gelip, (Yâ Resulallah, kardeşim Mikail karşıda, dağın üzerinde bekliyor. Emredin, bütün kâfirleri yok edelim) deyince, (Hayır. Ben insanların azap çekmesi için değil, herkese iyilik etmek için, huzura kavuşmaları için gönderildim) buyurdu.
Sıkıntılar, üzüntüler, yokluklar, hattâ iftiralara uğramak, bu yolun şânındandır. Evliya-yı kiramın, hattâ Eshab-ı kiramın çektiği sıkıntılar da çok fazla idi. Onlar bizim çektiğimiz sıkıntılardan kat kat fazlasını çektiler. Bu sıkıntılar mücahidlerin aşkını, hevesini arttırır.
Hastalığa, sıkıntıya üzülmemeli. Ancak ibadetlerine ve dine hizmet etmesine mâni olursa o zaman üzülmenin mahzuru olmaz. Bununla beraber, hastalık ve sıkıntıları istememelidir. Hasta olmamak için sebeplere yapışılır, buna rağmen gelirse sabredilir.
Âhiret lezzetlerini gideren, câhillerin aradıkları lezzetlerdir. Allahü teâlânın başkalarına verdiği nimetler, dostlarına rahmettir. Başkaları nimet gelince sevinir, dert gelince üzülür. Bu büyükler, nimette de, dertte de sevinçlidir. Çünkü bunlar, işin güzelliğine, çirkinliğine değil, işi yapanın güzelliğine bakar. İşi yapan sevgili olduğu gibi, işleri de sevgili olur ve tatlı gelir. Bu dünyada, her şey, güzel olan yapıcının işi olduğundan, dert ve zarar verse de, bunlara, istedikleri ve sevdikleri şey olur. Kendilerine tatlı gelir.
HAYIR MURAT EDİLEN KUL
Allahü teâlâ, dostlarını her an, kendi arzusuna razı ettirip, zevk ve lezzet içinde tutuyor. Başkasına dert olan, dostlar için, cemal ve kemal oluyor. Bunların arzularını, arzu edilmeyen şeyler içine yerleştirdi. Dünya lezzetlerini, başkalarının aksine, âhiret derece ve lezzetlerinin artmasına sebep eyledi.
Üç hadis-i şerif:
(Allah yolundaki mümine isabet eden her yorgunluk, hastalık, sıkıntı, üzüntü, keder, hattâ ayağına batan diken bile günahlarına kefaret olur.) [Buhârî]
(Allahü teâlânın hayrını murat ettiği kul, belalara maruz kalır ve meşgul olacağı mal ve evladı kalmaz.) [Taberânî]
(Nimete kavuşması için insana musibet gelir.) [Buhârî]
Kaynak. Mehmet Ali Demirbaş-Türkiye Gazetesi
